Konkurs na opowiadanie ;d

HoneyM

To proszę uściślić bo ja cały tydzień czekałam żeby sobie poczytać te opowiadania ;]

Arletta

Dostałam tylko jedno i mam cichą nadzieje,że ktoś jeszcze cos przyśle.

HoneyM

Ale wstawić i tak można ;]

Arletta

Ja czekam na to,że jeszcze ktoś przyśle cos do jutra, dopiero potem wstawiam. Kochana tak zawsze prowadzę konkursy.

HoneyM

Dobrze. Spoczko. Sorki, ja po prostu jestem strasznie nie cierpliwa ;]

Arletta

Wierze Ci kochana, czekam do soboty.

LittleKoala

Ej weź zrób konkurs o temacie: ,,Gejowsko-nazistowskie sadomasochistyczne igraszki Johna z Paulem"

Ej, ja mam umysł coraz bardziej zboczony... Ale jak zaczne pisać opowiadania, w których Martha będzie gwałciła martwego Paula, to mnie wyrzućcie z forum dla wspólnego dobra.

Arletta

Tadam, oto zwyciązkie ff. Dostałam tylko jedno.

Tytuł: I'll give you a ring

-Znowu to samo. – mruknął Ringo wrzucając do kosza jedną z różowych kopert, których dostawał po kilkadziesiąt tygodniowo regularnie od jakichś czterech miesięcy.
-Ciągle cie prześladuje ta laska z Arkansas? – spytał George patrząc na przerażoną twarz przyjaciela.
-Tak… Jak ja mam ją do siebie zniechęcić? –stęknął zrezygnowany.
-Wyślij jej swoje skarpetki… Hahahahaha!
Wybuch śmiechu George’a spowodowany jego własnym żartem przerwały odgłosy zażartej dyskusji prowadzonej w pokoju obok. Chłopiec natychmiast dał znak by i Starr opanował swój chichot, po czym razem z nim podszedł do drzwi zza których dało się słyszeć wrzaski Johna i Paula.
-Pokaż! – rozkazał ten pierwszy.
-Nie. – stanowczo zaprotestował McCartney.
-No pokaż… - w głosie Lennona dało się słyszeć nutę prośby, a nawet błagania.
-Nie.
-Czego się boisz? – spytał Lennon jakby nie rozumiejąc reakcji przyjaciela.
-Niczego się nie boję. – zapewnił go Paul. Za drzwiami podsłuchujący Ringo i George robili najdziwniejsze miny starając się dociec, co też może być przedmiotem sporu kolegów.
-No to pokaż.
-Nie.
-Paul, pokaż mi! – wrzasnął w końcu John.
-Nie!
Starr i Harrison w dalszym ciągu zastanawiali się czegóż takiego Paul nie chce pokazać Johnowi. Na pewno nie chodziło o nową gitarę, Macka dzwonił nawet do swojego ojca, żeby się nią pochwalić, mało brakowało, a dałby ogłoszenie do gazety. Coś z ubrania? Cóż… John był w stanie zniszczyć każdą rzecz, ale chyba na niczym Paulowi aż tak nie zależało. Chyba, że kupił sobie gatki wyszywane złotą nicią…
-Przecież ci go nie zniszczę wzrokiem. – tłumaczył uparcie John.
-Ale co cię w nim aż tak ciekawi?
-No… ogólnie, chcę porównać ze swoim.
Rich i Żorż sporzeli na siebie przerażeni. Nie, nie, nie… Nie mogło przecież chodzić o… TO. Paul jest zbyt grzeczny, żeby pokazać… TO. Jest zbyt grzeczny nawet na to, by mieć pomysł, żeby pokazać… TO. Jest zbyt grzeczny nawet na myśli o pomyśle żeby pokazać… TO.
-Jezu… no, naciesz oczy. – McCartney dał w końcu za wygraną. Chwila milczenia przerwana została pełnym prześmiewczej pogardy wrzaskiem Lennona:
-ALE MAŁY!!!
Tego już było za wiele. Drzwi otwarły się i do pokoju wpadli z oczami wielkimi jak talerze Starr i Harrison.
-Dość tych zboczeń! –wrzasnął Harrison, kiedy jego uwagę przykuł mały błyszczący przedmiot w ręku Paula. – Co wy tu robicie? – spytał.
-Ech, no już mogę wam powiedzieć. – stwierdził Paul. – Zamierzam oświadczyć się Jane.
-Nie z tym na pewno… - mruknął Lennon wskazując na pierścionek, którym okazał się być ów błyszczący przedmiot w ręku Paula. Był rzeczywiście wyjątkowo paskudny, miejscami srebrny lakier schodził ukazując tandetny czarny plastik.
-Prawdę mówiąc to to był tylko jakiś badziew z automatu, a prawdziwy pierścionek miałem kupić sam… - zaczął Paul spodziewając się jednak propozycji, którą miał za chwilę usłyszeć.
-Od czego masz przyjaciół? My ci pomożemy wybrać idealny pierścionek dla twojej ukochanej. – zapewnił Ringo.
-Wspaniaaaaaleee… - McCartney udał zachwyt.

***
-Dlaczego was ze sobą zabrałem? – Paul zadawał sobie to pytanie już od dobrych dwóch godzin. Odpowiedź była prosta. Potrzebował porady. Zwykłej, przyjacielskiej porady. Od Johna nie wymagał więcej niż jedynie chwilowego powstrzymania swoich zwierzęcych instynktów. Sądził, ze jeśli upora się z tym problemem to z resztą paczki pójdzie gładko, nie mógł się jednak bardziej mylić, bo, o ile George zachowywał się nienagannie, to pozostała wielkonosa ¼ zespołu zupełnie wymknęła się spod kontroli.
-I ten… - Ringo rzucał na ladę kolejne pierścionki. - I ten… I jeszcze ten… - dwa złote sygnety wylądowały przed zaskoczoną sprzedawczynią, która dopisała je do rachunku, tak samo jak cztery poprzednie. Starkey ani jednak myślał zaprzestać szaleńczych zakupów. Ślinił się jak dziecko w sklepie ze słodyczami (albo jak Johnny w burdelu) biegając od półki do półki, od lady do lady i przymierzając kolejne stosy pierścieni, które pokazywała mu ekspedientka, szczęśliwa z trafienia na klienta z grubym portfelem.
-Te są niebrzydkie. – George wskazał na kilka srebrnych pierścionków pod ladą obok niego. McCartney podszedł do wystawy z nadzieją, która jednak szybko go opuściła.
-Gdzie ty masz oczy? – stwierdził. –Ochyda, paskudztwo, a tego to bym nawet kijem przez szmatę nie dotknął. – mówił, pokazując kolejne z proponowanych mu przez George’a pierścionków. Widząc oburzoną minę sprzedawczyni, dodał natychmiast: – Ładne szlify. – po czym uśmiechnął się najszerzej jak umiał.
-No to sam nie wiem. – mruknął George, który, przy całym szacunku do szlachetnych chęci kolegi, zaczynał już mieć serdecznie dość jego niezdecydowania.
-Zastanów się – poprosił Paul. – co by sprawiło, że byś za mnie wyszedł?
-A, no to wszystko jasne. – po chwili namysłu stwierdził George. – Ty nie szukasz pierścionka, tylko mocnego alkoholu.
-Wiesz, że nie o to mi chodzi. – odparł z przekąsem Macka.
-To może ten? –Starr wskazał palcem na pierścień obok. Gruba złota obrączka ozdobiona była srebrnym kołem, w którego środku ukryty był diament. Paul się załamał.
-Papież nosi podobny. – stwierdził bliski płaczu. – Cholera, zupełnie nie o to mi chodzi. Są wszystkie, w kształcie łezki, koła, kwadratu, serduszka, a nawet śnieżynki, ale żaden z nich nie jest dla niej dostatecznie dobry.
-Chciał powiedzieć: ,,dla mnie dostatecznie tani”. – szepnął na ucho sprzedawczyni George.
-Chłopie, wyluzuj! – wrzasnął w końcu Lennon znudzony wybrzydzaniami przyjaciela. – Pierścionek, to tylko głupi symbol, co komu po jakimś błyszczącym kółku? Dla niej wszystko jedno czy będzie złoty, srebrny, w kształcie koła, łezki, kwiatuszka, serduszka, swastyki, sierpa i młota, pacyfki, sracyfki czy innego badziewia. W zaręczynach nie chodzi o pierścionek, ale o twoją dojrzałość, chęć zdeklarowania się, gotowość do walki… znaczy do ślubu.
-Serio? – po niezwykle długiej chwili milczenia niepewnie spytał McCartney.
-Nie, ty idioto! – odparł Lennon. – Bez dobrego pierścionka leżysz.
-Kiedyś miałem dziewczynę. – powiedział Ringo grobowym tonem. – Ale kupiłem zły pierścionek.
Paul był już blady jak ściana. Nagle dostrzegł pierścionek z trudem przyciągający uwagę pomiędzy tonami złotych świecidełek. Nie wyglądał jakoś wybitnie i może w tym tkwił jego urok. Cienką srebrną obrączkę ozdabiały trzy koła. Wielkie środkowe – srebrne i dwa mniejsze po jego bokach – niebieskie.
-Co to? – spytał McCartney jak zahipnotyzowany zbliżając się do tego cudeńka i starając się nie spuścić go z oczu.
-To jeden z naszych starszych modeli. Diament i szafir, białe złoto.
- Biorę. Ten, to jest ten. – mówił Paul. – Sam bym za siebie wyszedł jak na niego patrzę.
-Ja zaraz wyjdę za… Znaczy wyjdę z siebie. – mruknął John patrząc na idiotyczne zachowanie przyjaciela.

Wygrała Little Koala, która może wybrać sobie kolorową rangę na okres 2 tygodnie.

HoneyM

Haha, super a kłótnia Johna z Paulem najlepsza ;)

Dżoniara

Gratuluję wygranej.

Ale szkoda, że nikt więcej się nie zgłosił...

Arletta

No, mogłaś wysłać. Ines podaj kolor i tytuł jaką chcesz mieć rangę.

Karla

kiedy jakiś nowy konkurs? sa wakacje- mogłoby sie tu cosik dziać

Arletta

Ok, jutro coś zrobie

poltonuciszej

-Chłopie, wyluzuj! – wrzasnął w końcu Lennon znudzony wybrzydzaniami przyjaciela. – Pierścionek, to tylko głupi symbol, co komu po jakimś błyszczącym kółku? Dla niej wszystko jedno czy będzie złoty, srebrny, w kształcie koła, łezki, kwiatuszka, serduszka, swastyki, sierpa i młota, pacyfki, sracyfki czy innego badziewia. W zaręczynach nie chodzi o pierścionek, ale o twoją dojrzałość, chęć zdeklarowania się, gotowość do walki… znaczy do ślubu.
-Serio? – po niezwykle długiej chwili milczenia niepewnie spytał McCartney.
-Nie, ty idioto! – odparł Lennon. – Bez dobrego pierścionka leżysz.

uwielbiam ten cytata

hahah